สัญลักษณ์ในแบบงาน จะต้องชัดเจน ไม่คลุมเครือ และแปลความหมายได้เพียงอย่างเดียว

เมื่อก่อนเราอาจจะเคยเห็นสัญลักษณ์ความหยาบผิวที่มีลักษณะเป็นรูปสามเหลี่ยมหลายๆ รูปมาต่อกัน ซึ่งช่างรุ่นแก่อย่างเราๆ จะเรียกว่า ความเรียบผิวหนึ่งฟัน สองฟัน สามฟัน สี่ฟัน ทำให้ความหยาบผิวถูกแบ่งออกเป็นแค่ 5 ระดับเท่านั้น แต่เงื่อนไขการใช้งานจริงๆ ของความหยาบผิวจะถูกแบ่งระดับมากกว่านั้น

สัญลักษณ์ความหยาบผิวสมัยใหม่ก็เลยใช้วิธีการกำหนดตัวเลข รหัสและข้อความ ตามเงื่อนไขที่ผู้ออกแบบต้องการลงไปในแบบงานโดยตรง ความต้องการที่เกี่ยวข้องกับความหยาบผิวของชิ้นงาน เช่น 

• ค่าความหยาบผิวเฉลี่ย (Average Roughness, Ra) 

• กรรมวิธีการผลิต (Machining Method) เช่น MILLING, TURNING, GRINDING 

• การกำหนดพารามิเตอร์ (Parameter) ของผิว ได้แก่ P-profile, W-profile, หรือ R-profile

• การกำหนดรูปแบบ (Characteristic) ของความหยาบผิว เช่น Rz, Rmax 

• การกำหนดลวดลายของพื้นผิว (Lay direction)

• ค่าเผื่อของพื้นผิวหลังจากการผลิต (Machine Allowance) 

• ระยะความยาวตรวจสอบค่าความหยาบผิว (Sample Length) 

• การกำหนด Transmission Band ว่าจะใช้ Short-wave หรือ Long-wave filter 

• การกำหนดขอบเขต Upper หรือ Lower Specification Limit

การทำความเข้าใจเรื่องความหยาบผิว เป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งที่แยกการวิเคราะห์ออกจากการแปลความหมายสัญลักษณ์ GD&T โดยส่วนที่ยากในการแปลความหมายแบบงานไม่ได้อยู่ที่การอธิบายสิ่งที่ปรากฏในแบบ แต่อยู่ที่การอธิบายสิ่งที่ไม่ได้ปรากฏอยู่ในแบบต่างหากครับ